Ο διαβήτης συνεχίζει να πλήττει εκατ. πολίτες στην Ευρώπη, αναγκάζοντας τις κυβερνήσεις να υιοθετούν νέα προγράμματα αντιμετώπισής του.
Μόνο το 2012, καταγράφηκαν σχεδόν 32 εκατομμύρια άτομα με την ασθένεια αυτή στην ΕΕ. Τα κράτη – μέλη διαθέτουν κατά μέσο όρο το 10% των δαπανών υγειονομικής περίθαλψης για θεραπείες του διαβήτη και των οφειλόμενων σ’ αυτόν επιπλοκών. Σε ορισμένες χώρες, το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 20%.
Προκειμένου να σταματήσει η εξάπλωση της επιδημίας του διαβήτη, το πρόγραμμα της ΕΕ για τη δημόσια υγεία χρηματοδότησε το σχέδιο EUBIROD, το οποίο έχει ως στόχο την ανταλλαγή γνώσεων γύρω από την πρόληψη της ασθένειας, τη θεραπεία της και τη φροντίδα των ασθενών.
Παρά την πληθώρα των διαθέσιμων δεδομένων και εκθέσεων, η πληροφόρηση γύρω από τον διαβήτη στην Ευρώπη γίνεται επί του παρόντος αποσπασματικά, χωρίς συστηματικό τρόπο. Αυτό δε που προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη ανησυχία είναι ότι οι υπάρχουσες πληροφορίες δεν χρησιμοποιούνται επαρκώς και υποεκτιμούνται.
Γι’ αυτό, το σχέδιο EUBIROD επικεντρώθηκε κυρίως στη δημιουργία ενός μόνιμου και βιώσιμου ηλεκτρονικού Ευρωπαϊκού Μητρώου για τον Διαβήτη με σκοπό την τυποποίηση της ανταλλαγής δεδομένων και γνώσεων ανάμεσα στα κράτη μέλη της ΕΕ γύρω από την ασθένεια αυτή.
Το μητρώο χρησιμοποιείται σήμερα μόνον από επαγγελματίες του κλάδου της υγείας, αλλά έχουν διατυπωθεί διάφορες ιδέες για το πώς το σύστημα αυτό θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι διαθέσιμο σε όλους τους πολίτες της ΕΕ.
Το καινοτόμο σχέδιο βασίστηκε στα αποτελέσματα των δύο προηγούμενων σχεδίων, EUCID και BIRO. Το EUCID είχε προτείνει 35 βασικούς δείκτες για τον διαβήτη, ενώ το BIRO δημιούργησε ένα λογισμικό σύστημα, χάρη στο οποίο σύνολα δεδομένων απ’ οποιοδήποτε σύστημα υπολογιστών μπορούν να υποστούν επεξεργασία οπουδήποτε με ασφαλή και τυποποιημένο τρόπο, δίνοντας αποτελέσματα που τηλεφορτώνονται στο κεντρικό μητρώο και τα οποία μπορούν αυτόματα να συναθροιστούν και να εναρμονιστούν, παράγοντας γενικούς δείκτες.
Ύστερα από την επιτυχία του μητρώου για τον διαβήτη και με τη σωστή χρήση της νέας τεχνολογίας, εξετάζεται το ενδεχόμενο το μοντέλο αυτό να επεκταθεί και σε άλλες χρόνιες ασθένειες.